Jacob's vision of angels; his message and presents to Esau; his wrestling with an angel.

[1] Jacob quoque abiit itinere quo coeperat : fueruntque ei obviam angeli Dei. [2] Quos cum vidisset, ait : Castra Dei sunt haec : et appellavit nomen loci illius Mahanaim, id est, Castra. [3] Misit autem et nuntios ante se ad Esau fratrem suum in terram Seir, in regionem Edom : [4] praecepitque eis, dicens : Sic loquimini domino meo Esau : Haec dicit frater tuus Jacob : Apud Laban peregrinatus sum, et fui usque in praesentem diem. [5] Habeo boves, et asinos, et oves, et servos, et ancillas : mittoque nunc legationem ad dominum meum, ut inveniam gratiam in conspectu tuo.

[6] Reversique sunt nuntii ad Jacob, dicentes : Venimus ad Esau fratrem tuum, et ecce properat tibi in occursum cum quadringentis viris. [7] Timuit Jacob valde : et perterritus divisit populum qui secum erat, greges quoque et oves, et boves, et camelos, in duas turmas, [8] dicens : Si venerit Esau ad unam turmam, et percusserit eam, alia turma, quae relicta est, salvabitur. [9] Dixitque Jacob : Deus patris mei Abraham, et Deus patris mei Isaac : Domine qui dixisti mihi : Revertere in terram tuam, et in locum nativitatis tuae, et benefaciam tibi : [10] minor sum cunctis miserationibus tuis, et veritate tua quam explevisti servo tuo. In baculo meo transivi Jordanem istum : et nunc cum duabus turmis regredior.

[11] Erue me de manu fratris mei Esau, quia valde eum timeo : ne forte veniens percutiat matrem cum filiis. [12] Tu locutus es quod benefaceres mihi, et dilatares semen meum sicut arenam maris, quae prae multitudine numerari non potest. [13] Cumque dormisset ibi nocte illa, separavit de his quae habebat, munera Esau fratri suo, [14] capras ducentas, hircos viginti, oves ducentas, et arietes viginti, [15] camelos foetas cum pullis suis triginta, vaccas quadraginta, et tauros viginti, asinas viginti et pullos earum decem.

[16] Et misit per manus servorum suorum singulos seorsum greges, dixitque pueris suis : Antecedite me, et sit spatium inter gregem et gregem. [17] Et praecepit priori, dicens : Si obvium habueris fratrem meum Esau, et interrogaverit te : Cujus es? aut, Quo vadis? aut, Cujus sunt ista quae sequeris? [18] respondebis : Servi tui Jacob, munera misit domino meo Esau, ipse quoque post nos venit. [19] Similiter dedit mandata secundo, et tertio, et cunctis qui sequebantur greges, dicens : Iisdem verbis loquimini ad Esau cum inveneritis eum. [20] Et addetis : Ipse quoque servus tuus Jacob iter nostrum insequitur. Dixit enim : Placabo illum muneribus quae praecedunt, et postea videbo illum : forsitan propitiabitur mihi.

[21] Praecesserunt itaque munera ante eum, ipse vero mansit nocte illa in castris. [22] Cumque mature surrexisset, tulit duas uxores suas, et totidem famulas cum undecim filiis, et transivit vadum Jaboc. [23] Traductisque omnibus quae ad se pertinebant, [24] mansit solus : et ecce vir luctabatur cum eo usque mane. [25] Qui cum videret quod eum superare non posset, tetigit nervum femoris ejus, et statim emarcuit.

[26] Dixitque ad eum : Dimitte me : jam enim ascendit aurora. Respondit : Non dimittam te, nisi benedixeris mihi. [27] Ait ergo : Quod nomen est tibi? Respondit : Jacob. [28] At ille : Nequaquam, inquit, Jacob appellabitur nomen tuum, sed Israel : quoniam si contra Deum fortis fuisti, quanto magis contra homines praevalebis? [29] Interrogavit eum Jacob : Dic mihi, quo appellaris nomine? Respondit : Cur quaeris nomen meum? Et benedixit ei in eodem loco. [30] Vocavitque Jacob nomen loci illius Phanuel, dicens : Vidi Deum facie ad faciem, et salva facta est anima mea.

[31] Ortusque est ei statim sol, postquam transgressus est Phanuel : ipse vero claudicabat pede. [32] Quam ob causam non comedunt nervum filii Israel, qui emarcuit in femore Jacob, usque in praesentem diem : eo quod tetigerit nervum femoris ejus, et obstupuerit.