Eliu goes on in his discourse, shewing God's wisdom and power, by his wonderful works.
[1] Super hoc expavit cor meum, et emotum est de loco suo.
[2] Audite auditionem in terrore vocis ejus, et sonum de ore illius procedentem.
[3] Subter omnes caelos ipse considerat, et lumen illius super terminos terrae.
[4] Post eum rugiet sonitus, tonabit voce magnitudinis suae : et non investigabitur, cum audita fuerit vox ejus.
[5] Tonabit Deus in voce sua mirabiliter, qui facit magna et inscrutabilia,
[6] qui praecipit nivi ut descendat in terram, et hiemis pluviis, et imbri fortitudinis suae :
[7] qui in manu omnium hominum signat, ut noverint singuli opera sua.
[8] Ingredietur bestia latibulum, et in antro suo morabitur.
[9] Ab interioribus egredietur tempestas, et ab Arcturo frigus.
[10] Flante Deo, concrescit gelu, et rursum latissimae funduntur aquae.
[11] Frumentum desiderat nubes, et nubes spargunt lumen suum.
[12] Quae lustrant per circuitum, quocumque eas voluntas gubernantis duxerit, ad omne quod praeceperit illis super faciem orbis terrarum :
[13] sive in una tribu, sive in terra sua, sive in quocumque loco misericordiae suae eas jusserit inveniri.
[14] Ausculta haec, Job : sta, et considera mirabilia Dei.
[15] Numquid scis quando praeceperit Deus pluviis, ut ostenderent lucem nubium ejus?
[16] Numquid nosti semitas nubium magnas, et perfectas scientias?
[17] Nonne vestimenta tua calida sunt, cum perflata fuerit terra austro?
[18] Tu forsitan cum eo fabricatus es caelos, qui solidissimi quasi aere fusi sunt.
[19] Ostende nobis quid dicamus illi : nos quippe involvimur tenebris.
[20] Quis narrabit ei quae loquor? etiam si locutus fuerit homo, devorabitur.
[21] At nunc non vident lucem : subito aer cogetur in nubes, et ventus transiens fugabit eas.
[22] Ab aquilone aurum venit, et ad Deum formidolosa laudatio.
[23] Digne eum invenire non possumus : magnus fortitudine, et judicio, et justitia : et enarrari non potest.
[24] Ideo timebunt eum viri, et non audebunt contemplari omnes qui sibi videntur esse sapientes.
|