Miserere mei, Deus. The prophet prays in his affliction, and praises God for his delivery.

 1 In finem, ne disperdas. David in tituli inscriptionem, cum fugeret a facie Saul in speluncam.  2 Miserere mei, Deus, miserere mei, quoniam in te confidit anima mea. Et in umbra alarum tuarum sperabo, donec transeat iniquitas.  3 Clamabo ad Deum altissimum, Deum qui benefecit mihi.  4 Misit de caelo, et liberavit me; dedit in opprobrium conculcantes me. Misit Deus misericordiam suam et veritatem suam,  5 et eripuit animam meam de medio catulorum leonum; dormivi conturbatus. Filii hominum dentes eorum arma et sagittae, et lingua eorum gladius acutus.

 6 Exaltare super caelos, Deus, et in omnem terram gloria tua.  7 Laqueum paraverunt pedibus meis, et incurvaverunt animam meam. Foderunt ante faciem meam foveam, et inciderunt in eam.  8 Paratum cor meum, Deus, paratum cor meum; cantabo, et psalmum dicam.  9 Exsurge, gloria mea; exsurge, psalterium et cithara; exsurgam diluculo.  10 Confitebor tibi in populis, Domine, et psalmum dicam tibi in gentibus;

 11 quoniam magnificata est usque ad caelos misericordia tua, et usque ad nubes veritas tua.  12 Exaltare super caelos, Deus, et super omnem terram gloria tua.