Josaphat accompanies Achab in his expedition against Ramoth; where Achab is slain, as Micheas had foretold.

[1] Fuit ergo Josaphat dives et inclytus multum, et affinitate conjunctus est Achab. [2] Descenditque post annos ad eum in Samariam : ad cujus adventum mactavit Achab arietes, et boves plurimos ipsi, et populo qui venerat cum eo : persuasitque illi ut ascenderet in Ramoth Galaad. [3] Dixitque Achab rex Israel ad Josaphat regem Juda : Veni mecum in Ramoth Galaad. Cui ille respondit : Ut ego, et tu : sicut populus tuus, sic et populus meus : tecumque erimus in bello. [4] Dixitque Josaphat ad regem Israel : Consule, obsecro, impraesentiarum sermonem Domini. [5] Congregavit igitur rex Israel prophetarum quadringentos viros, et dixit ad eos : In Ramoth Galaad ad bellandum ire debemus, an quiescere? At illi, Ascende, inquiunt, et tradet Deus in manu regis.

[6] Dixitque Josaphat : Numquid non est hic prophetes Domini, ut ab illo etiam requiramus? [7] Et ait rex Israel ad Josaphat : Est vir unus, a quo possumus quaerere Domini voluntatem : sed ego odi eum, quia non prophetat mihi bonum, sed malum omni tempore : est autem Michaeas filius Jemla. Dixitque Josaphat : Ne loquaris rex hoc modo. [8] Vocavit ergo rex Israel unum de eunuchis, et dixit ei : Voca cito Michaeam filium Jemla. [9] Porro rex Israel, et Josaphat rex Juda, uterque sedebant in solio suo, vestiti cultu regio : sedebant autem in area juxta portam Samariae, omnesque prophetae vaticinabantur coram eis. [10] Sedecias vero filius Chanaana fecit sibi cornua ferrea, et ait : Haec dicit Dominus : His ventilabis Syriam, donec conteras eam.

[11] Omnesque prophetae similiter prophetabant, atque dicebant : Ascende in Ramoth Galaad, et prosperaberis, et tradet eos Dominus in manu regis. [12] Nuntius autem, qui ierat ad vocandum Michaeam, ait illi : En verba omnium prophetarum uno ore bona regi annuntiant : quaeso ergo te ut et sermo tuus ab eis non dissentiat, loquarisque prospera. [13] Cui respondit Michaeas : Vivit Dominus, quia quodcumque dixerit mihi Deus meus, hoc loquar. [14] Venit ergo ad regem. Cui rex ait : Michaea, ire debemus in Ramoth Galaad ad bellandum, an quiescere? Cui ille respondit : Ascendite : cuncta enim prospera evenient, et tradentur hostes in manus vestras. [15] Dixitque rex : Iterum, atque iterum te adjuro, ut mihi non loquaris, nisi quod verum est in nomine Domini.

[16] At ille ait : Vidi universum Israel dispersum in montibus, sicut oves absque pastore : et dixit Dominus : Non habent isti dominos : revertatur unusquisque in domum suam in pace. [17] Et ait rex Israel ad Josaphat : Nonne dixi tibi, quod non prophetaret iste mihi quidquam boni, sed ea quae mala sunt? [18] At ille, Idcirco, ait, audite verbum Domini : vidi Dominum sedentem in solio suo, et omnem exercitum caeli assistentem ei a dextris et a sinistris. [19] Et dixit Dominus : Quis decipiet Achab regem Israel ut ascendat et corruat in Ramoth Galaad? Cumque diceret unus hoc modo, et alter alio, [20] processit spiritus, et stetit coram Domino, et ait : Ego decipiam eum. Cui Dominus, In quo, inquit, decipies?

[21] At ille respondit : Egrediar, et ero spiritus mendax in ore omnium prophetarum ejus. Dixitque Dominus : Decipies, et praevalebis : egredere, et fac ita. [22] Nunc igitur, ecce Dominus dedit spiritum mendacii in ore omnium prophetarum tuorum, et Dominus locutus est de te mala. [23] Accessit autem Sedecias filius Chanaana, et percussit Michaeae maxillam, et ait : Per quam viam transivit spiritus Domini a me, ut loqueretur tibi? [24] Dixitque Michaeas : Tu ipse videbis in die illo, quando ingressus fueris cubiculum de cubiculo ut abscondaris. [25] Praecepit autem rex Israel, dicens : Tollite Michaeam, et ducite eum ad Amon principem civitatis, et ad Joas filium Amelech.

[26] Et dicetis : Haec dicit rex : Mittite hunc in carcerem, et date ei panis modicum, et aquae pauxillum, donec revertar in pace. [27] Dixitque Michaeas : Si reversus fueris in pace, non est locutus Dominus in me. Et ait : Audite, omnes populi. [28] Igitur ascenderunt rex Israel et Josaphat rex Juda in Ramoth Galaad. [29] Dixitque rex Israel ad Josaphat : Mutabo habitum, et sic ad pugnam vadam : tu autem induere vestibus tuis. Mutatoque rex Israel habitu, venit ad bellum. [30] Rex autem Syriae praeceperat ducibus equitatus sui, dicens : Ne pugnetis contra minimum, aut contra maximum, nisi contra solum regem Israel.

[31] Itaque cum vidissent principes equitatus Josaphat, dixerunt : Rex Israel est iste. Et circumdederunt eum dimicantes : at ille clamavit ad Dominum, et auxiliatus est ei, atque avertit eos ab illo. [32] Cum enim vidissent duces equitatus, quod non esset rex Israel, reliquerunt eum. [33] Accidit autem ut unus e populo sagittam in incertum jaceret, et percuteret regem Israel inter cervicem et scapulas. At ille aurigae suo ait : Converte manum tuam, et educ me de acie, quia vulneratus sum. [34] Et finita est pugna in die illo : porro rex Israel stabat in curru suo contra Syros usque ad vesperam, et mortuus est occidente sole.