Antiochus and Lysias again invade Judea. Menelaus is put to death. The king's great army is worsted twice. The peace is renewed.

 1 Anno centesimo quadragesimo nono, cognovit Judas Antiochum Eupatorem venire cum multitudine adversus Judaeam,  2 et cum eo Lysiam procuratorem, et praepositum negotiorum, secum habentem peditum centum decem millia, et equitum quinque millia, et elephantos viginti duos, currus cum falcibus trecentos.  3 Commiscuit autem se illis et Menelaus : et cum multa fallacia deprecabatur Antiochum, non pro patriae salute, sed sperans se constitui in principatum.  4 Sed Rex regum suscitavit animos Antiochi in peccatorem : et suggerente Lysia hunc esse causam omnium malorum, jussit ( ut eis est consuetudo) apprehensum in eodem loco necari.  5 Erat autem in eodem loco turris quinquaginta cubitorum, aggestum undique habens cineris : haec prospectum habebat in praeceps.

 6 Inde in cinerem dejici jussit sacrilegum, omnibus eum propellentibus ad interitum.  7 Et tali lege praevaricatorem legis contigit mori, nec terrae dari Menelaum.  8 Et quidem satis juste : nam quia multa erga aram Dei delicta commisit, cujus ignis et cinis erat sanctus : ipse in cineris morte damnatus est.  9 Sed rex mente effrenatus veniebat, nequiorem se patre suo Judaeis ostensurus.  10 Quibus Judas cognitis, praecepit populo ut die ac nocte Dominum invocarent, quo, sicut semper, et nunc adjuvaret eos :

 11 quippe qui lege, et patria, sanctoque templo privari vererentur : ac populum, qui nuper paululum respirasset, ne sineret blasphemis rursus nationibus subdi.  12 Omnibus itaque simul id facientibus, et petentibus a Domino misericordiam cum fletu, et jejuniis, per triduum continuum prostratis, hortatus est eos Judas ut se praepararent.  13 Ipse vero cum senioribus cogitavit priusquam rex admoveret exercitum ad Judaeam, et obtineret civitatem, exire, et Domini judicio committere exitum rei.  14 Dans itaque potestatem omnium Deo mundi creatori, et exhortatus suos ut fortiter dimicarent, et usque ad mortem pro legibus, templo, civitate, patria, et civibus starent, circa Modin exercitum constituit.  15 Et dato signo suis Dei victoriae, juvenibus fortissimis electis, nocte aggressus aulam regiam, in castris interfecit viros quatuor millia, et maximum elephantorum cum his qui superpositi fuerant :

 16 summoque metu ac perturbatione hostium castra replentes, rebus prospere gestis, abierunt.  17 Hoc autem factum est die illucescente, adjuvante eum Domini protectione.  18 Sed rex, accepto gustu audaciae Judaeorum, arte difficultatem locorum tentabat :  19 et Bethsurae, quae erat Judaeorum praesidium munitum, castra admovebat : sed fugabatur, impingebat, minorabatur.  20 His autem, qui intus erant, Judas necessaria mittebat.

 21 Enuntiavit autem mysteria hostibus Rhodocus quidam de judaico exercitu, qui requisitus comprehensus est, et conclusus.  22 Iterum rex sermonem habuit ad eos qui erant in Bethsuris : dextram dedit, accepit, abiit :  23 commisit cum Juda, superatus est. Ut autem cognovit rebellasse Philippum Antiochiae, qui relictus erat super negotia, mente consternatus, Judaeos deprecans, subditusque eis, jurat de omnibus quibus justum visum est : et reconciliatus obtulit sacrificium, honoravit templum, et munera posuit :  24 Machabaeum amplexatus est, et fecit eum a Ptolemaide usque ad Gerrenos ducem et principem.  25 Ut autem venit Ptolemaidam, graviter ferebant Ptolemenses amicitiae conventionem, indignantes ne forte foedus irrumperent.

 26 Tunc ascendit Lysias tribunal, et exposuit rationem, et populum sedavit, regressusque est Antiochiam : et hoc modo regis profectio et reditus processit.