God proceeds in threatening Israel for their ingratitude: yet he will not utterly destroy them.

 1 Sicut mane transiit, pertransiit rex Israel. Quia puer Israel, et dilexi eum; et ex Aegypto vocavi filium meum.  2 Vocaverunt eos, sic abierunt a facie eorum; Baalim immolabant, et simulacris sacrificabant.  3 Et ego quasi nutritius Ephraim : portabam eos in brachiis meis, et nescierunt quod curarem eos.  4 In funiculis Adam traham eos, in vinculis caritatis; et ero eis quasi exaltans jugum super maxillas eorum, et declinavi ad eum ut vesceretur.  5 Non revertetur in terram Aegypti, et Assur ipse rex ejus, quoniam noluerunt converti.

 6 Coepit gladius in civitatibus ejus, et consumet electos ejus, et comedet capita eorum.  7 Et populus meus pendebit ad reditum meum; jugum autem imponetur eis simul, quod non auferetur.  8 Quomodo dabo te, Ephraim? protegam te, Israel? Quomodo dabo te sicut Adama, ponam te ut Seboim? Conversum est in me cor meum, pariter conturbata est poenitudo mea.  9 Non faciam furorem irae meae; non convertar ut disperdam Ephraim, quoniam Deus ego, et non homo; in medio tui sanctus, et non ingrediar civitatem.  10 Post Dominum ambulabunt; quasi leo rugiet, quia ipse rugiet, et formidabunt filii maris.

 11 Et avolabunt quasi avis ex Aegypto, et quasi columba de terra Assyriorum : et collocabo eos in domibus suis, dicit Dominus.  12 Circumdedit me in negatione Ephraim, et in dolo domus Israel; Judas autem testis descendit cum Deo, et cum sanctis fidelis.