Christ teaches his disciples to pray. He casts out a dumb devil, confutes the Pharisees, and pronounces woes against them for their hypocrisy.
[1] Et factum est : cum esset in quodam loco orans, ut cessavit, dixit unus ex discipulis ejus ad eum : Domine, doce nos orare, sicut docuit et Joannes discipulos suos.
[2] Et ait illis : Cum oratis, dicite : Pater, sanctificetur nomen tuum. Adveniat regnum tuum.
[3] Panem nostrum quotidianum da nobis hodie.
[4] Et dimitte nobis peccata nostra, siquidem et ipsi dimittimus omni debenti nobis. Et ne nos inducas in tentationem.
[5] Et ait ad illos : Quis vestrum habebit amicum, et ibit ad illum media nocte, et dicet illi : Amice, commoda mihi tres panes,
[6] quoniam amicus meus venit de via ad me, et non habeo quod ponam ante illum,
[7] et ille de intus respondens dicat : Noli mihi molestus esse, jam ostrium clausum est, et pueri mei mecum sunt in cubili : non possum surgere, et dare tibi.
[8] Et si ille perseveraverit pulsans : dico vobis, etsi non dabit illi surgens eo quod amicus ejus sit, propter improbitatem tamen ejus surget, et dabit illi quotquot habet necessarios.
[9] Et ego dico vobis : Petite, et dabitur vobis; quaerite, et invenietis; pulsate, et aperietur vobis.
[10] Omnis enim qui petit, accipit : et qui quaerit, invenit : et pulsanti aperietur.
[11] Quis autem ex vobis patrem petit panem, numquid lapidem dabit illi? aut piscem, numquid pro pisce serpentem dabit illi?
[12] aut si petierit ovum, numquid porriget illi scorpionem?
[13] Si ergo vos, cum sitis mali, nostis bona data dare filiis vestris : quanto magis Pater vester de caelo dabit spiritum bonum petentibus se?
[14] Et erat ejiciens daemonium, et illud erat mutum. Et cum ejecisset daemonium, locutus est mutus, et admiratae sunt turbae.
[15] Quidam autem ex eis dixerunt : In Beelzebub principe daemoniorum ejicit daemonia.
[16] Et alii tentantes, signum de caelo quaerebant ab eo.
[17] Ipse autem ut vidit cogitationes eorum, dixit eis : Omne regnum in seipsum divisum desolabitur, et domus supra domum cadet.
[18] Si autem et Satanas in seipsum divisus est, quomodo stabit regnum ejus? quia dicitis in Beelzebub me ejicere daemonia.
[19] Si autem ego in Beelzebub ejicio daemonia : filii vestri in quo ejiciunt? ideo ipsi judices vestri erunt.
[20] Porro si in digito Dei ejicio daemonia : profecto pervenit in vos regnum Dei.
[21] Cum fortis armatus custodit atrium suum, in pace sunt ea quae possidet.
[22] Si autem fortior eo superveniens vicerit eum, universa arma ejus auferet, in quibus confidebat, et spolia ejus distribuet.
[23] Qui non est mecum, contra me est : et qui non colligit mecum, dispergit.
[24] Cum immundus spiritus exierit de homine, ambulat per loca inaquosa, quaerens requiem : et non inveniens dicit : Revertar in domum meam unde exivi.
[25] Et cum venerit, invenit eam scopis mundatam, et ornatam.
[26] Tunc vadit, et assumit septem alios spiritus secum, nequiores se, et ingressi habitant ibi. Et fiunt novissima hominis illius pejora prioribus.
[27] Factum est autem, cum haec diceret : extollens vocem quaedam mulier de turba dixit illi : Beatus venter qui te portavit, et ubera quae suxisti.
[28] At ille dixit : Quinimmo beati, qui audiunt verbum Dei et custodiunt illud.
[29] Turbis autem concurrentibus coepit dicere : Generatio haec, generatio nequam est : signum quaerit, et signum non dabitur ei, nisi signum Jonae prophetae.
[30] Nam sicut fuit Jonas signum Ninivitis, ita erit et Filius hominis generationi isti.
[31] Regina austri surget in judicio cum viris generationis hujus, et condemnabit illos : quia venit a finibus terrae audire sapientiam Salomonis : et ecce plus quam Salomon hic.
[32] Viri Ninivitae surgent in judicio cum generatione hac, et condemnabunt illam : quia poenitentiam egerunt ad praedicationem Jonae, et ecce plus quam Jonas hic.
[33] Nemo lucernam accendit, et in abscondito ponit, neque sub modio : sed supra candelabrum, ut qui ingrediuntur, lumen videant.
[34] Lucerna corporis tui est oculus tuus. Si oculus tuus fuerit simplex, totum corpus tuum lucidum erit : si autem nequam fuerit, etiam corpus tuum tenebrosum erit.
[35] Vide ergo ne lumen quod in te est, tenebrae sint.
[36] Si ergo corpus tuum totum lucidum fuerit, non habens aliquam partem tenebrarum, erit lucidum totum, et sicut lucerna fulgoris illuminabit te.
[37] Et cum loqueretur, rogavit illum quidam pharisaeus ut pranderet apud se. Et ingressus recubuit.
[38] Pharisaeus autem coepit intra se reputans dicere, quare non baptizatus esset ante prandium.
[39] Et ait Dominus ad illum : Nunc vos pharisaei, quod deforis est calicis et catini, mundatis : quod autem intus est vestrum, plenum est rapina et iniquitate.
[40] Stulti nonne qui fecit quod deforis est, etiam id quod deintus est fecit?
[41] Verumtamen quod superest, date eleemosynam : et ecce omnia munda sunt vobis.
[42] Sed vae vobis, pharisaeis, quia decimatis mentham, et rutam, et omne olus, et praeteritis judicium et caritatem Dei : haec autem oportuit facere, et illa non omittere.
[43] Vae vobis, pharisaeis, quia diligitis primas cathedras in synagogis, et salutationes in foro.
[44] Vae vobis, quia estis ut monumenta, quae non apparent, et homines ambulantes supra, nesciunt.
[45] Respondens autem quidam ex legisperitis, ait illi : Magister, haec dicens etiam contumeliam nobis facis.
[46] At ille ait : Et vobis legisperitis vae : quia oneratis homines oneribus, quae portare non possunt, et ipsi uno digito vestro non tangitis sarcinas.
[47] Vae vobis, qui aedificatis monumenta prophetarum : patres autem vestri occiderunt illos.
[48] Profecto testificamini quod consentitis operibus patrum vestrorum : quoniam ipsi quidem eos occiderunt, vos autem aedificatis eorum sepulchra.
[49] Propterea et sapientia Dei dixit : Mittam ad illos prophetas, et apostolos, et ex illis occident, et persequentur :
[50] ut inquiratur sanguis omnium prophetarum, qui effusus est a constitutione mundi a generatione ista,
[51] a sanguine Abel, usque ad sanguinem Zachariae, qui periit inter altare et aedem. Ita dico vobis, requiretur ab hac generatione.
[52] Vae vobis, legisperitis, quia tulistis clavem scientiae : ipsi non introistis, et eos qui introibant, prohibuistis.
[53] Cum autem haec ad illos diceret, coeperunt pharisaei et legisperiti graviter insistere, et os ejus opprimere de multis,
[54] insidiantes ei, et quaerentes aliquid capere de ore ejus, ut accusarent eum.
|