Zacheus entertains Christ. The parable of the pounds. Christ rides upon an ass and weeps over Jerusalem.

[1] Et ingressus perambulabat Jericho. [2] Et ecce vir nomine Zachaeus: et hic princeps erat publicanorum, et ipse dives: [3] et quaerebat videre Jesum, quis esset: et non poterat prae turba, quia statura pusillus erat. [4] Et praecurrens ascendit in arborem sycomorum ut videret eum: quia inde erat transiturus. [5] Et cum venisset ad locum, suspiciens Jesus vidit illum, et dixit ad eum: Zachaee, festinans descende: quia hodie in domo tua oportet me manere.

[6] Et festinans descendit, et excepit illum gaudens. [7] Et cum viderent omnes, murmurabant, dicentes quod ad hominem peccatorem divertisset. [8] Stans autem Zachaeus, dixit ad Dominum: Ecce dimidium bonorum meorum, Domine, do pauperibus: et si quid aliquem defraudavi, reddo quadruplum. [9] Ait Jesus ad eum: Quia hodie salus domui huic facta est: eo quod et ipse filius sit Abrahae. [10] Venit enim Filius hominis quaerere, et salvum facere quod perierat.

[11] Haec illis audientibus adjiciens, dixit parabolam, eo quod esset prope Jerusalem: et quia existimarent quod confestim regnum Dei manifestaretur. [12] Dixit ergo: Homo quidam nobilis abiit in regionem longinquam accipere sibi regnum, et reverti. [13] Vocatis autem decem servis suis, dedit eis decem mnas, et ait ad illos: Negotiamini dum venio. [14] Cives autem ejus oderant eum: et miserunt legationem post illum, dicentes: Nolumus hunc regnare super nos. [15] Et factum est ut rediret accepto regno: et jussit vocari servos, quibus dedit pecuniam, ut sciret quantum quisque negotiatus esset.

[16] Venit autem primus dicens: Domine, mna tua decem mnas acquisivit. [17] Et ait illi: Euge bone serve, quia in modico fuisti fidelis, eris potestatem habens super decem civitates. [18] Et alter venit, dicens: Domine, mna tua fecit quinque mnas. [19] Et huic ait: Et tu esto super quinque civitates. [20] Et alter venit, dicens: Domine, ecce mna tua, quam habui repositam in sudario:

[21] timui enim te, quia homo austerus es: tollis quod non posuisti, et metis quod non seminasti. [22] Dicit ei: De ore tuo te judico, serve nequam. Sciebas quod ego homo austerus sum, tollens quod non posui, et metens quod non seminavi: [23] et quare non dedisti pecuniam meam ad mensam, ut ego veniens cum usuris utique exegissem illam? [24] Et astantibus dixit: Auferte ab illo mnam, et date illi qui decem mnas habet. [25] Et dixerunt ei: Domine, habet decem mnas.

[26] Dico autem vobis, quia omni habenti dabitur, et abundabit: ab eo autem qui non habet, et quod habet auferetur ab eo. [27] Verumtamen inimicos meos illos, qui noluerunt me regnare super se, adducite huc: et interficite ante me. [28] Et his dictis, praecedebat ascendens Jerosolymam. [29] Et factum est, cum appropinquasset ad Bethphage et Bethaniam, ad montem qui vocatur Oliveti, misit duos discipulos suos, [30] dicens: Ite in castellum quod contra est: in quod introeuntes, invenietis pullum asinae alligatum, cui nemo umquam hominum sedit: solvite illum, et adducite.

[31] Et si quis vos interrogaverit: Quare solvitis? sic dicetis ei: Quia Dominus operam ejus desiderat. [32] Abierunt autem qui missi erant: et invenerunt, sicut dixit illis, stantem pullum. [33] Solventibus autem illis pullum, dixerunt domini ejus ad illos: Quid solvitis pullum? [34] At illi dixerunt: Quia Dominus eum necessarium habet. [35] Et duxerunt illum ad Jesum. Et jacentes vestimenta sua supra pullum, imposuerunt Jesum.

[36] Eunte autem illo, substernebant vestimenta sua in via: [37] et cum appropinquaret jam ad descensum montis Oliveti, coeperunt omnes turbae discipulorum gaudentes laudare Deum voce magna super omnibus, quas viderant, virtutibus, [38] dicentes: Benedictus, qui venit rex in nomine Domini: pax in caelo, et gloria in excelsis. [39] Et quidam pharisaeorum de turbis dixerunt ad illum: Magister, increpa discipulos tuos. [40] Quibus ipse ait: Dico vobis, quia si hi tacuerint, lapides clamabunt.

[41] Et ut appropinquavit, videns civitatem flevit super illam, dicens: [42] Quia si cognovisses et tu, et quidem in hac die tua, quae ad pacem tibi: nunc autem abscondita sunt ab oculis tuis. [43] Quia venient dies in te: et circumdabunt te inimici tui vallo, et circumdabunt te: et coangustabunt te undique: [44] et ad terram prosternent te, et filios tuos, qui in te sunt, et non relinquent in te lapidem super lapidem: eo quod non cognoveris tempus visitationis tuae. [45] Et ingressus in templum, coepit ejicere vendentes in illo, et ementes,

[46] dicens illis: Scriptum est: Quia domus mea domus orationis est: vos autem fecistis illam speluncam latronum. [47] Et erat docens quotidie in templo. Principes autem sacerdotum, et scribae, et princeps plebis quaerebant illum perdere: [48] et non inveniebant quid facerent illi. Omnis enim populus suspensus erat, audiens illum.