God's different dealings with the Egyptians and with his own people.

[1] Propter haec et per his similia passi sunt digne tormenta, et per multitudinem bestiarum exterminati sunt. [2] Pro quibus tormentis bene disposuisti populum tuum, quibus dedisti concupiscentiam delectamenti sui novum saporem, escam parans eis ortygometram: [3] ut illi quidem, concupiscentes escam propter ea quae illis ostensa et missa sunt, etiam a necessaria concupiscentia averterentur. Hi autem in brevi inopes facti, novam gustaverunt escam. [4] Oportebat enim illis sine excusatione quidem supervenire interitum exercentibus tyrannidem; his autem tantum ostendere quemadmodum inimici eorum exterminabantur. [5] Etenim cum illis supervenit saeva bestiarum ira, morsibus perversorum colubrorum exterminabantur.

[6] Sed non in perpetuum ira tua permansit, sed ad correptionem in brevi turbati sunt, signum habentes salutis ad commemorationem mandati legis tuae. [7] Qui enim conversus est, non per hoc quod videbat sanabatur, sed per te omnium salvatorem. [8] In hoc autem ostendisti inimicis nostris, quia tu es qui liberas ab omni malo. [9] Illos enim locustarum et muscarum occiderunt morsus, et non est inventa sanitas animae illorum, quia digni erant ab hujuscemodi exterminari. [10] Filios autem tuos nec draconum venenatorum vicerunt dentes; misericordia enim tua adveniens sanabat illos.

[11] In memoria enim sermonum tuorum examinabantur, et velociter salvabantur, ne in altam incidentes oblivionem, non possent tuo uti adjutorio. [12] Etenim neque herba, neque malagma sanavit eos; sed tuus, Domine, sermo, qui sanat omnia. [13] Tu es enim, Domine, qui vitae et mortis habes potestatem, et deducis ad portas mortis, et reducis. [14] Homo autem occidit quidem per malitiam; et cum exierit spiritus, non revertetur, nec revocabit animam quae recepta est. [15] Sed tuam manum effugere impossibile est.

[16] Negantes enim te nosse impii, per fortitudinem brachii tui flagellati sunt; novis aquis, et grandinibus, et pluviis persecutionem passi, et per ignem consumpti. [17] Quod enim mirabile erat, in aqua, quae omnia extinguit, plus ignis valebat; Vindex est enim orbis justorum. [18] Quodam enim tempore mansuetabatur ignis, ne comburerentur quae ad impios missa erant animalia, sed ut ipsi videntes scirent quoniam Dei judicio patiuntur persecutionem. [19] Et quodam tempore in aqua supra virtutem ignis exardescebat undique, ut iniquae terrae nationem exterminaret. [20] Pro quibus angelorum esca nutrivisti populum tuum; et paratum panem de caelo praestitisti illis sine labore. Omne delectamentum in se habentem, et omnis saporis suavitatem.

[21] Substantia enim tua dulcedinem tuam, quam in filios habes, ostendebat; et deserviens uniuscujusque voluntati, ad quod quisque volebat convertebatur. [22] Nix autem et glacies sustinebant vim ignis, et non tabescebant: ut scirent quoniam fructus inimicorum exterminabat ignis ardens in grandine et pluvia coruscans; [23] hic autem iterum ut nutrirentur justi, etiam suae virtutis oblitus est. [24] Creatura enim tibi Factori deserviens, exardescit in tormentum adversus injustos, et lenior fit ad benefaciendum pro his qui in te confidunt. [25] Propter hoc et tunc in omnia transfigurata, omnium nutrici gratiae tuae deserviebat, ad voluntatem eorum qui a te desiderabant;

[26] ut scirent filii tui quos dilexisti, Domine, quoniam non nativitatis fructus pascunt homines, sed sermo tuus hos qui in te crediderint conservat. [27] Quod enim ab igne non poterat exterminari, statim ab exiguo radio solis calefactum tabescebat, [28] ut notum omnibus esset, quoniam oportet praevenire solem ad benedictionem tuam, et ad ortum lucis te adorare. [29] Ingrati enim spes tamquam hibernalis glacies tabescet, et disperiet tamquam aqua supervacua.