Miracles of Eliseus. He raiseth a dead child to life.

[1] Mulier autem quaedam de uxoribus prophetarum clamabat ad Eliseum, dicens : Servus tuus vir meus mortuus est, et tu nosti quia servus tuus fuit timens Dominum : et ecce creditor venit ut tollat duos filios meos ad serviendum sibi. [2] Cui dixit Eliseus : Quid vis ut faciam tibi? Dic mihi, quid habes in domo tua? At illa respondit : Non habeo ancilla tua quidquam in domo mea nisi parum olei, quo ungar. [3] Cui ait : Vade, pete mutuo ab omnibus vicinis tuis vasa vacua non pauca : [4] et ingredere, et claude ostium tuum, cum intrinsecus fueris tu, et filii tui : et mitte inde in omnia vasa haec : et cum plena fuerint, tolles. [5] Ivit itaque mulier, et clausit ostium super se, et super filios suos : illi offerebant vasa, et illa infundebat.

[6] Cumque plena fuissent vasa, dixit ad filium suum : Affer mihi adhuc vas. Et ille respondit : Non habeo. Stetitque oleum. [7] Venit autem illa, et indicavit homini Dei. Et ille : Vade, inquit, vende oleum, et redde creditori tuo : tu autem, et filii tui vivite de reliquo. [8] Facta est autem quaedam dies, et transibat Eliseus per Sunam : erat autem ibi mulier magna, quae tenuit eum ut comederet panem : cumque frequenter inde transiret, divertebat ad eam ut comederet panem. [9] Quae dixit ad virum suum : Animadverto quod vir Dei sanctus est iste, qui transit per nos frequenter. [10] Faciamus ergo ei coenaculum parvum, et ponamus ei in eo lectulum, et mensam, et sellam, et candelabrum, ut cum venerit ad nos, maneat ibi.

[11] Facta est ergo dies quaedam, et veniens divertit in coenaculum, et requievit ibi. [12] Dixitque ad Giezi puerum suum : Voca Sunamitidem istam. Qui cum vocasset eam, et illa stetisset coram eo, [13] dixit ad puerum suum : Loquere ad eam : Ecce, sedule in omnibus ministrasti nobis, quid vis ut faciam tibi? Numquid habes negotium, et vis ut loquar regi, sive principi militiae? Quae respondit : In medio populi mei habito. [14] Et ait : Quid ergo vult ut faciam ei? Dixitque Giezi : Ne quaeras : filium enim non habet, et vir ejus senex est. [15] Praecepit itaque ut vocaret eam : quae cum vocata fuisset, et stetisset ante ostium,

[16] dixit ad eam : In tempore isto, et in hac eadem hora, si vita comes fuerit, habebis in utero filium. At illa respondit : Noli quaeso, domine mi, vir Dei, noli mentiri ancillae tuae. [17] Et concepit mulier, et peperit filium in tempore, et in hora eadem, qua dixerat Eliseus. [18] Crevit autem puer. Et cum esset quaedam dies, et egressus isset ad patrem suum, ad messores, [19] ait patri suo : Caput meum doleo, caput meum doleo. At ille dixit puero : Tolle, et duc eum ad matrem suam. [20] Qui cum tulisset, et duxisset eum ad matrem suam, posuit eum illa super genua sua usque ad meridiem, et mortuus est.

[21] Ascendit autem, et collocavit eum super lectulum hominis Dei, et clausit ostium : et egressa, [22] vocavit virum suum, et ait : Mitte mecum, obsecro, unum de pueris, et asinam, ut excurram usque ad hominem Dei, et revertar. [23] Qui ait illi : Quam ob causam vadis ad eum? hodie non sunt calendae, neque sabbatum. Quae respondit : Vadam. [24] Stravitque asinam, et praecepit puero : Mina, et propera, ne mihi moram facias in eundo : et hoc age quod praecipio tibi. [25] Profecta est igitur, et venit ad virum Dei in montem Carmeli : cumque vidisset eam vir Dei econtra, ait ad Giezi puerum suum : Ecce Sunamitis illa.

[26] Vade ergo in occursum ejus, et dic ei : Recte ne agitur circa te, et circa virum tuum, et circa filium tuum? Quae respondit : Recte. [27] Cumque venisset ad virum Dei in montem, apprehendit pedes ejus : et accessit Giezi ut amoveret eam. Et ait homo Dei : Dimitte illam : anima enim ejus in amaritudine est, et Dominus celavit a me, et non indicavit mihi. [28] Quae dixit illi : Numquid petivi filium a domino meo? numquid non dixi tibi : Ne illudas me? [29] Et ille ait ad Giezi : Accinge lumbos tuos, et tolle baculum meum in manu tua, et vade. Si occurrerit tibi homo, non salutes eum : et si salutaverit te quispiam, non respondeas illi : et pones baculum meum super faciem pueri. [30] Porro mater pueri ait : Vivit Dominus, et vivit anima tua, non dimittam te. Surrexit ergo, et secutus est eam.

[31] Giezi autem praecesserat ante eos, et posuerat baculum super faciem pueri, et non erat vox, neque sensus : reversusque est in occursum ejus, et nuntiavit ei, dicens : Non surrexit puer. [32] Ingressus est ergo Eliseus domum, et ecce puer mortuus jacebat in lectulo ejus : [33] ingressusque clausit ostium super se, et super puerum, et oravit ad Dominum. [34] Et ascendit, et incubuit super puerum : posuitque os suum super os ejus, et oculos suos super oculos ejus, et manus suas super manus ejus : et incurvavit se super eum, et calefacta est caro pueri. [35] At ille reversus, deambulavit in domo, semel huc atque illuc : et ascendit, et incubuit super eum : et oscitavit puer septies, aperuitque oculos.

[36] At ille vocavit Giezi, et dixit ei : Voca Sunamitidem hanc. Quae vocata, ingressa est ad eum. Qui ait : Tolle filium tuum. [37] Venit illa, et corruit ad pedes ejus, et adoravit super terram : tulitque filium suum, et egressa est. [38] Et Eliseus reversus est in Galgala. Erat autem fames in terra, et filii prophetarum habitabant coram eo. Dixitque uni de pueris suis : Pone ollam grandem, et coque pulmentum filiis prophetarum. [39] Et egressus est unus in agrum ut colligeret herbas agrestes : invenitque quasi vitem silvestrem, et collegit ex ea colocynthidas agri, et implevit pallium suum, et reversus concidit in ollam pulmenti : nesciebat enim quid esset. [40] Infuderunt ergo sociis, ut comederent : cumque gustassent de coctione, clamaverunt, dicentes : Mors in olla, vir Dei. Et non potuerunt comedere.

[41] At ille : Afferte, inquit, farinam. Cumque tulissent, misit in ollam, et ait : Infunde turbae, ut comedant. Et non fuit amplius quidquam amaritudinis in olla. [42] Vir autem quidam venit de Baalsalisa deferens viro Dei panes primitiarum, viginti panes hordeaceos, et frumentum novum in pera sua. At ille dixit : Da populo, ut comedat. [43] Responditque ei minister ejus : Quantum est hoc, ut apponam centum viris? Rursum ille ait : Da populo, ut comedat : haec enim dicit Dominus : Comedent, et supererit. [44] Posuit itaque coram eis : qui comederunt, et superfuit juxta verbum Domini.